Beste Kim,

Het is woensdagavond, en ik heb net 40 banen gezwommen in mijn eentje. Nu ik weer thuis ben, voelde ik de behoefte om mijn gedachten aan jou op papier te uiten (soms makkelijker dan ze mondeling uit te spreken). Een paar uur geleden stuurde je me een bericht op WhatsApp waarin je deelde dat « you love swimming with me ». Nou, de waarheid is, ik hou ervan alles met jou te doen. Je bent al vele jaren mijn beste vriend, een van de weinigen die me echt kent.

Je bent een geweldige vrouw, slim, grappig, mooi en charmant. Naast dat je een geweldige vriend bent, ben je ook een uitzonderlijke moeder voor je vier kinderen. Echter, de laatste tijd zijn mijn gevoelens aan het veranderen, en ik wilde dat met je delen.

Ik merk dat ik meer tijd samen wens, ik wou dat je me ‘s ochtends, tijdens de lunch en ‘s avonds zou bellen… Ik wou dat we ‘s avonds samen konden genieten, koken, kletsen, tv kijken en samen in slaap vallen. Ik wou dat ik naast je kon wakker worden en naar je schoonheid kon kijken terwijl je nog slaapt. Ik wou dat we meer van onze weekends konden genieten, naar het strand gaan of naar mooie dorpjes wandelen met jou en je familie… Ik wou dat we misschien wat toekomstplannen konden delen en een gezamenlijke dromen konden hebben die we willen realiseren.

Toch erken ik de uitdaging. Je bent een getrouwde vrouw en moeder van vier, en ik wil jouw leven niet verstoren of de oorzaak zijn van een ingewikkelde situatie. Ik ben onzeker over jouw gedachten en gevoelens, en deze onzekerheid beïnvloedt me. Eerder, toen je me als je tweede echtgenoot naar al je vrienden en familie refereerde, vond ik het grappig, maar nu minder.

Ik sta op een kruispunt, onzeker over waar de toekomst me naartoe zal brengen. Misschien is het eenvoudiger als we vrienden blijven, maar als dat het geval is, zal ik wat afstand moeten nemen, niet om je lastig te vallen of gefrustreerd te maken, maar om mezelf te beschermen. Er zijn misschien andere opties, maar zoals ze zeggen in het Engels, het kost twee om de tango te dansen.

Ongeacht jouw gedachten, zou ik het heerlijk vinden om dit met je te bespreken. Wat denk je ervan om dit weekend samen naar een sushirestaurant te gaan voor een gesprek? Jij bent uitgenodigd! Bel me alsjeblieft niet om over dit bericht te praten; dit gesprek kunnen we het beste face-to-face voeren op een ontspannen plek, zonder onderbrekingen van je kinderen. Als je ervoor openstaat, antwoord dan gewoon dat we vrijdag- of zaterdagavond uitgaan, ik zal er zijn. Als je er liever niet over wilt praten, is dat helemaal prima.

Ik wens je een mooie dag toe. Nu is het tijd voor mij om naar bed te gaan…

Fred

PS: Ik hoop dat de Nederlandse vertaling in orde was 😉

PS2: I just added now this line before sending this message to you. This is what is puzzling me at the moment… May be we should simply forget this message…